پارسيانه
سرزمین مادری
پروانه
مسجد جامع گلپایگان


عکاس رضا حیدری
مسجد جامع گلپایگان به دستور ابونصر ابراهیم بن محمدبن ابراهیم بابا عبدالملک و به هنرمندی یک معمار قزوینی به نام ابوعمربن محمدالقزوینی و بر اساس کتیبه های موجود در آن به تاریخ 508هجری قمری و در زمان حکومت ابوشجاع محمدبن ملکشاه سلجوقی بنا شده.مسجد شامل صحن،شبستان وسیع و گنبد آجری است که گنبد آن دارای کتیبه های آجری متعدد و تزئینات فراوان از دوره سلجوقی می باشد.در وسط صحن مسجد یک حوض بزرگ وجود دارد که زیبائی مسجد را چند برابر کرده و بر سر در مسجد از سمت داخل بر روی آجرهای آبی رنگ جمله یا علی بصورت زیبائی مزین شده.این را هم نباید فراموش کرد که در دوره سلطنت فتحعلی شاه قاجار شبستان های ساده طرفین گنبد و بنای شرقی وغربی مسجد به بنای عهد سلجوقی اضافه شده است.

سنجاقک
dunckelvogel@gmail.com
گلپایگان

.شهرستان گلپایگان یکی از شهرستان های استان اصفهان است.این شهرستان از طرف شمال به محلات و کمره«خمین»و از طرف مغرب به کوه های بختیاری و الیگودرز و از طرف جنوب به خونسار و کوههای بختیاری و از طرف مشرق به میمه و کوه شیخ احد و کوه صالح محدود می شود.موقعیت جغرافیایی شهرستان بدین گونه است که سلسله جبال مرکزی ایران از این شهرستان می گذرد و از این رو شهرستان دارای آب و هوای متغییری می باشد بطوریکه زمستان های نسبتا سرد و تابستان های گرم و خشک را دارا است.جمعیت شهرستان بنابر سرشماری سال 1385برابر با 84081نفر بوده است که بعلت قطب مهم کشاورزی و دامپروری منطقه در این دو بخش بطور خواص مشغول بکار می باشند.گوشت محصولات لبنی،کلنی زنبورعسل،گندم،جو،علوفه خشک،سیب زمینی،ذرت علوفه ای،خیار و گوچه فرنگی از مهمترین محصولات دامی و کشاورزی شهرستان می باشند که به اقتصاد منطقه رونق بخشیده اند.گلپایگان همچنین دارای سابقه و قدمت کهنی است که بنا بر سنگ نگاره های موجود در آن به دوران پارینه سنگی،میانه سنگی و نو سنگی می رسد.اگر به این شهرستان سفر کردید حتما دیدن مکانهائی همچون مسجد جامع،بازار چهارسوق،بازار سنتی گلپایگان،تیمچه،مناره آجری سلجوقی،بنای سیدالاسادات،ارگ تاریخی گوگد،بقعه هفده تن،موقوفات و کتیبه های هفده تن،بقعه ناصربن علی،مسجدحجت الاسلام،کنبد بابامصری،مسجدجامع سرآور،شهرباستانی آذرآباد،امام زاده ابوالفتوح در وانشون،در عتیقه شاهزاده ابوالفتوح،بقعه باب شیخ،زیارگاه صالح پیغمبر،امام زاده عمران ابن علی،ظرف آتشدان مغرغی،قلعه باقرخان،رودخانه گاپایگان،کاروانسرای طور،کبوترخانه های گلپایگان،طبیعت زیبای کوچری وووو را فراموش نکنید
چشمه لار
dunckelvogel@gmail.com
درچه پیاز

درچه پیاز یکی از شهرهای شهرستان خمینی شهر است که طبق سرشماری سال1383جمعیت آن بالغ بر 33،356نفر بوده.این شهر در فاصله 12کیلومتری اصفهان واقع و به سه قسمت درچه،اسلام آباد و دینان تقسیم و مساحت آن حدود2،12کیلومتر مربع می باشد.آب و هوای منطقه بیابانی و خشک است ولی بدلیل واقع بودن این شهر در جلگه زاینده رود و وجود آب های زیر زمینی در بخش کشاورزی پر رونق است.برنج،گندم،سیب زمینی،بادمجان،خیار،هویج،گوچه فرنگی،تربچه پیازچه،گیلاس،آلبالو و زردآلو از عمده محصولات کشاورزی و باغداری این شهر می باشند.از نظر تاریخچه، مستندی در رابطه با قدمت شهر وجود ندارد ولی نزدیک بودن شهر به کوه آتشگاه نشان از آبادانی شهر در گذشته را می دهد.مسجد امام حسن مجتبی،امام زادگان حمیده و رشیده خاتون از نقاط دیدنی شهر می باشند.
خانه سرتیپ سدهی

خانه سرتیپ سدهی


این بنا از دوره قاجاریه بجا مانده و قدمتی تقریبا 115ساله دارد.تالار سر پوشیده،نارنجستان،حوض خانه،ظرفشوخانه،اتاق های چند دره و حیاطهای وسیع آن تلفیقی از معماری ایرانی و فرنگی است که مکان را از دگر خانه های قدیمی دوره قاجاریه متمایز می کند. خانه متعلق به سرتیب حاج محمدحسین خان امینی سدهی فرمانده فوج جلالی قشون تحت امر ناصرالدین شاه بوده که جهت پذیرایی از امرای دیوانی و حکومتی استفاده می شده