پارسيانه
سرزمین مادری
آرامگاه خواجوی کرمانی
عکس بالا از علیرضا شفیعی


خواجوی کرمانی «کمال الدین ابوالعطا »ملقب به نخلبند شعرا، خلاق المعانی و ملک الفضلا شاعر و عارف بزرگ ایرانی در تاریخ 689 ه،ق در کرمام متولد و به تاریخ 753 ه،ق رخت از جهان فرو بست و در کنار دروازه قرآن بر دامنه کوه الله اکبر به خاک سپرده شد. وی از خانواده های سرشناس کرمان بود و دوران کودکی را هم در همین شهر سپری کرد بعد از آن سفر های طولانی به مناطق مختلف از جمله حجاز ، شام ، بیت المقدس ، عراق، مصر و مناطقی از حوزه خلیج فارس جهت تحقیق و اندوختن دانش انجام داد و به سال 736به ایران بازگشت.این شاعر و عارف بزرگ پس از بازگشت به ایران مدتی را در شهر اصفهان و بعد از آن در زادگاه خود یعنی کرمان و در آخر در فارس اقامت گزید تا بدرود حیات گفت. دوران حیات این شاعر مقارن با حیات دو شاعر گرانقدر ایران زمین یعنی سعدی و حافظ می باشد، مجموعه شعر های خواجوی کرمانی متجاوز از چهل هزار بیت است و دیوان خواجو به دو بخش صنایع الکمال و بدایع الجمال تقسیم و مشتمل بر انواع قصیده، غزل، قطعه، ترجیع، ترکیب، مثنوی و رباعی می باشد.